Istorija Švedske

Švedska se prvi put pominje u prvom veku, kada rimski istoričaš Tacit beleži da na istočnoj obali Svealanda žive Svevi. Svealand je istorijska regija, po kojoj je Švedska kasnije dobila ime. U kasnijim vekovima švedski vikinzi šire svoj uticaj u baltičkim državama i Rusiji. Za razliku od norveških i danskih vikinga, švedski su se razlikovali po tome što su bili manje ratoborni, a više usredsređeni na trgovinu i kolonizaciju. 

U 12-om veku švedska doživljava hristijanizaciju, a u 14-om veku biva pogođena (kao i većina evropskih zemalja) velikom kugom, ili Crnom Smrću. 

U srednjem veku se Švedska proširuje do Laplanda na severu i Finske. Godine 1389. sklopljena je Kalmarska Unija, koja je ujedinila Švedsku sa Danskom i Norveškom, koja ostaje na snazi sve do 1521. godine kada švedski kralj Gustav Vaz (poznat i kao Gustav I) podiže ustanak, poražava Dansku i nakon više ratova uspeva da formira samostalnu državu koja se danas smatra temeljem moderne Švedske. Gustav I je da veliki doprinos Švedskoj i smatran je ocem nacije. Odbacio je rimokatolicizam, i uveo je Švedsku u protestantsku reformaciju. 

Godine 1611. na mesto kralja sada dolazi Gustav II Adolf sa samo 17 godina. Takođe se smatra jednim od najboljih kraljeva. Obnovio je švedske gradove i radio na razvijanju industrije. Od švedske snage sa samo 40 000 vojnika stvorio je najbolju armiju u Evropi. Pobedivši armije Danske, Rusije i Poljske Švedska postaje vodeća sila severne Evrope.  Vodi Tridesetogodišnji rat, a u Napoleonskim ratovima pobeđuje Dansku, i kao rezultat toga 1814. Norveška biva primorana da sklopi savez za Švedskom.

I dan danas, Švedska se nalazi na samom vrhu što se tiče standarda života. 1995. godine se učlanjuje u Evropsku zajednicu, ali 2003 šveđani na referendumu biraju da zadrže svoju valutu.